Mijn eetstoornis herstel verhaal

Nieuwsgierig naar mijn reis van herstel van mijn eetstoornis? Laat mijn verhaal je inspireren, informeren en kracht geven.

In een wereld die vaak draait om controle, werd een eetstoornis mijn manier om met het leven om te gaan. Het begon met obsessief tellen van calorieën en streven naar het 'perfecte' dieet.

Ik woonde op kamers. Dag in dag uit was ik bezig met het bijhouden van calorieën in mijn hoofd. Elke avond voordat ik kon slapen moest er een hele rekensom uitgevoerd worden die dan ging bepalen wat ik de volgende dag anders moest eten. En wanneer ik wakker werd was het een strijd om dingen zo perfect mogelijk te doen.

...wat is dan een perfect eetpatroon? Precies, die bestaat niet.

Na 3 jaren dit patroon en mezelf flink in de wegzitten besloot ik te verhuizen. Ik wist dat er iets moest veranderen, ik kon niet langer vasthouden aan al deze regeltjes, mijn leven werd steeds kleiner. Ik besloot om te verhuizen. Een huis met huisgenoten waar je samen zou gaan eten.

Doodeng.

Met frisse tegenzin verhuisde ik. Ik was bang dat mijn huisgenoten elke dag pizza gingen eten en ik mee moest doen. Rond die tijd kreeg ik mijn eerste therapie. Mijn psycholoog hielp me om deze onrealistische gedachtes om te keren en mijn gezonde stem te versterken. Elke maaltijd gaf me de kans om mijn angsten te overwinnen en mijn relatie met eten opnieuw te ontdekken. Langzaam begon ik te beseffen dat eten meer is dan slechts voedingsstoffen opnemen; het is een sociale ervaring waar je ook van mag genieten. De focus op eten begon langzaam minder te worden en er ontstond meer ruimte voor andere dingen in mijn leven.

Later heb ik ook nog haptotherapie gevolgd. Ik leerde om beter te voelen wat ik nodig had, en nog belangrijker: dit ook aan te geven. Door deze combinatie van behandelingen voelde ik me sterker en vertrouwde ik meer op mezelf en het leven. Ik durfde spannende dingen aan te gaan en hoefde het leven niet meer te controleren met mijn eetpatroon.

Het meeste heb ik geleerd van de mensen om mij heen, 'gezonde rolmodellen'. Iedereen richt zijn leven en eetpatroon anders in. Niets is goed of fout maar het is belangrijk dat je iets vindt dat bij JOU past. Ik vergeleek me, maar ontdekte dat ik daaruit geen perfect beeld kon vormen. De enige oplossing was dus ontdekken wat IK wilde en goed voor mij voelde.

En natuurlijk, ik ben ook nog wel eens onzeker. Maar dit betekend niet meer dat ik maaltijden uit ga stellen of grote hoeveelheden voeding eet. Ik heb geleerd om met deze gevoelens om te gaan en hulp te vragen waar nodig. Ik heb mijn eetstoornis niet meer nodig.

Ik kan je vertellen, een leven zonder eetstoornis is zo de moeite waard. Fouten durven maken en nieuwe dingen durven ontdekken. Met een positieve insteek 'het komt vast goed' in plaats van 'nee, ik kan dit niet'. Ik gun iedereen de vrijheid van een leven zond eetstoornis, vrijheid om te genieten zonder beperkingen en trots terug te kunnen kijken naar alle obstakels die je hebt overwonnen.

We hebben slechts een lichaam, het is aan ons om daar goed voor te zorgen en te waarderen wat ons is gegeven.

Je kan je om zoveel dingen druk maken, maar soms herinner ik mezelf: Boeie!

Liefs, Imme